Dag 12 - Noodweer en Queen Charlotte track

Oudejaarsdag 2014….'s Nacht worden we al een keer wakker van de regen. Ik bedenk mij dat ik gisteravond al van die vlagerige wolkjes in de lucht heb gezien die zouden duiden op een weersverandering. En het klopt: het is bewolkt en somber, maar gelukkig niet koud. We hebben de wekker om 6 uur gezet want om half 8 moeten we ons melden in de haven om in te checken voor onze boottransfer naar het begin van de Queen Charlotte track.

Na ontbijt en rugzak pakken lopen we naar de haven en checken in. Na een half uurtje wachten mogen we op de boot. We kletsen wat met een Duits stel, aardige leute. Het barst hier trouwens van de Duitsers, veel meer dan ons volkje. De tocht naar Ships Cove is behoorlijk ruig. Er staat een stevig windje en af en toe miezert het. Na ongeveer een uurtje varen zijn we er; de plek waar captain Cook ooit aan land ging. Indrukwekkend! Het is een mooie baai met een monument om de geschiedenis van de plek te herdenken en toiletten en verder…nix! Alles is hier nog zoals 200 jaar geleden, sommige bomen hier zijn meer dan honderden jaren oud, zegt de kapitein.

Als we van boord gaan regent het al. De poncho's gaan aan en we beginnen welgemoed aan onze wandeling. Het eerste stukje is fiks klimmen maar daarna is het goed te doen. Vooral erg jungle-achtig in het begin en supergroen. We weten nu hoe het komt…het blijft de rest van de wandeling van ruim 4 uur nattig en stormachtig. We struikelen over de mooie uitzichten, maar die zouden er nog veel beter uitzien bij een zonnetje. Het is niet anders. Dapper slaan we ons er door heen. Vergeleken bij de Tongariro crossing is het eigenlijk een eitje. Bovendien spotten we onderweg wel 5 keer een kiwi, dat maakt een hoop goed.
Onze wandeling eindigt bij Furneaux Lodge, een restaurantje in een baai, waar we binnen warm en droog worden bij fish en chips en een seafood chowder. Naast ons zitten Nieuw Zeelanders met wie we aan de praat raken. Zij vertellen ons weer wat meer over wat we nog zouden kunnen gaan zien, leuk! Wat minder leuk is, is dat ze onze vertellen dat de door ons gespotte kiwi,s helemaal geen kiwi's zijn maar een veel voorkomende verwante soort (weekers?). Ach, in Nederland hebben we ze niet dus het blijft bijzonder.

Het is lang wachten op de boot maar het is inmiddels dan ook echt stormachtig. De boot moet nog verschillende stijgers af om bagage en mensen af te droppen maar om een uur of 5 zijn we dan eindelijk in de haven. Het regent nog steeds, dus de ponchos's maar weer aan en op naar de supermarkt. We kopen een eenvoudige maaltijd in want de lunch was stevig.

Eenmaal terug op de camping blijken we nieuwe buren te hebben. Ze staan nog net niet op onze lip, maar veel ruimte hebben we niet over…Als we gaan checken blijken het landgenoten die te horen hebben gekregen dat de plek waar gisteren nog 1 gast stond nu ineens voor twee gasten is. Het is blijkbaar druk op new years eve. Gelukkig is het inmiddels droog geworden en kunnen we de puinhopen van afgelopen dag wat gaan ordenen. Ik ontferm mij over de bemodderde afritsbroeken en wandelsokken terwijl Dick het camperbed voor het eerst ombouwt tot eettafel.

Tijdens de eenvoudige maaltijd van soep en sla nemen we het afgelopen jaar even door, de hoogte- en dieptepunten. Gelukkig waren er van het eerste meer! Nu maken we ons op voor de jaarwisseling. Gelukkig is het droog dus we denken dat het geplande feest in het dorp met vuurwerk en livemuziek gewoon door zal gaan. Anders hebben we zelf nog een fles bubbels. Allemaal een goed 2015 gewenst!!!

Nog even het verhaal afmaken :-)
Om een uur of half 12 gaan we richting strand, om toch nog te proberen een beetje het oud en nieuw gevoel te krijgen. Geen idee wat we daar zullen aantreffen, dus voor de zekerheid een flesje bubbels in de rugzak mee. Als we aankomen is de band nog gewoon aan het spelen, en helemaal niet slecht. We pikken nog net iets van de Peppers en "Wish you were here" van Pink Floyd mee, en een nummer dat de Kiwi's blijkbaar allemaal leuk vinden maar wij niet kennen.

Het valt ons op dat er helemaal geen eten of drinken wordt verkocht, en niemand ook drank ik zijn handen heeft. Blijkbaar geldt er een drankverbod hier (hoewel er genoeg mensen rondlopen die enigszins beneveld lijken). We houden ons flesje dan ook maar in de rugzak.

Dan opeens wordt er afgeteld van 3 naar 1 en is het nieuwjaar! Al snel begint het vuurwerk iets verderop in de baai, en dat is best indrukwekkend. Toch nog een beetje het gevoel!

Als het vuurwerk is afgelopen is blijkbaar meteen ook het feest afgelopen, de band is vertrokken en iedereen vertrekt. Oud en nieuw is hier kennelijk niet zo'n ding als bij ons. We besluiten het dus ook maar voor gezien te houden. Bij de camper gaat natuurlijk alsnog die fles bubbels open en drinken we op het nieuwe jaar… 12 uur eerder dan thuis, aan de andere kant van de wereld… bijzonder!