Dag 18-FranZ J. en de terreur van de zandvliegjes

Vanochtend weer mooi op tijd op (krabkrab), wat eigenlijk helemaal niet nodig is maar dat is een beetje ons ritme geworden (schurk schurk)… De deur van de camper open, en ja hoor, daar zijn ze weer: de zandvliegjes! Deze kleine ettertjes zitten dus aan de westkust bijna overal, en zijn behoorlijk irritant. Als je ergens een onbedekt lichaamsdeel hebt dat niet is ingesmeerd met Deet wordt je door die krengen gestoken, en dat levert jeukende bulten op, vergelijkbaar met flinke muggenbulten. Een Kiwi vertelde ons dat er weinig aan te doen is, vooral niet krabben! Nou, (krabkrab), dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Inmiddels zijn mijn onderbenen veranderd in een Alpenlandschap met al die bulten, vanaf nu dus toch maar wat beter opletten en eerder de lange broek aan 's avonds….

(Terwijl ik dit zit te typen wordt het enige stukje onbedekte huid dat ik heb (mijn hoofd) ook weer enorm aangevallen)

Enniewees…. Vandaag gaan we eerst een stuk wandelen, vlak bij de campsite beginnen een paar tracks. We twijfelen nog een beetje of we die van 1,5 uur of die van 3,5 uur zullen doen, maar kiezen toch voor de laatste. Het is een wandeling naar de Three Mile Lagune, die kan via 2 verschillende routes worden gelopen, waarvan er één alleen bij eb kan worden gelopen. We hebben geen idee tot wanneer het eb is, dus onze "inner nana" doet ons kiezen voor die andere route. (De "inner nana", het omaatje in jezelf dus, hebben we opgepikt van Tourist Radio, dat is de innerlijke stem die je zegt om verstandige en veilige keuzes te maken).

De track begint met een soort vlonderpad door een stuk wetlands (moerasachtig gebied), meteen al mooi. Daarna gaat het via een keurig aangelegd gravelpad de bush in. Dit gebied staat ook gekenmerkt als "kiwi zone", één van de meest zeldzame soorten van deze rare vogel komt hier voor. Je kunt zelfs een kiwi-safari boeken, dan ga je 's nachts met een gids het bos in om de kiwi te spotten.

De track is mooi, maar er is behalve de vegetatie en af en toe een verdwaald vogeltje niet veel te zien (we zijn inmiddels een beetje verwend qua uitzichten en zo). Dus maar eens wat meer aandacht aan de planten besteed, en wat een aparte bomen en planten kom je hier toch tegen! Intussen horen we aan alle kanten de rare geluiden van de Tui, maar we krijgen hem geen enkele keer te zien. Na anderhalf uur wordt ons doorzettingsvermogen beloond en komen we bij de lagune aan. Deze kunnen we ook inlopen via een touwbrug, heel avontuurlijk weer. Terwijl we de brug overlopen komt er net een White Heron (dat is een bepaalde zeldzame reigersoort waar deze streek om bekend staat) aanvliegen, die landt een eind verderop. Met flink inzoomen lukt het nog een foto van dit dier te maken, kunnen we ook weer afvinken ;-)

We hebben de lagune weer helemaal voor onszelf, en gaan even zitten om wat te eten… hé, voel ik daar nou spetters? Het begint een beetje te miezeren, dus we besluiten toch maar om aan de terugtocht te beginnen. Dat is helaas dezelfde route als de heenweg, en omdat het gaandeweg van een miezertje naar serieuze regen gaat leggen we die in een recordtempo af. Voordeel van zo'n camper is dan wel weer dat je gewoon droge kleren bij je hebt en dus even later goedgeluimd weer op pad kunt gaan.

We hadden bedacht om vandaag maar eens een klein stukje te rijden. We gaan op weg naar het plaatsje Franz Josef, waar ook de gletsjer met dezelfde naam ligt. We willen ook weer een nachtje op een plek met stroom voor de camper staan, want de koelkast begint nu toch wat minder koel te worden. Om 12 uur rijden we al de beoogde campsite op, daar blijk je pas vanaf 2 uur te kunnen inchecken. Eerst maar even het terrein verkend en gekeken waar we straks willen staan, en dan doorgereden naar het plaatsje Franz Josef zelf.
Dat is ook weer een klein plaatsje, waar alles is gericht op toerisme rond de gletsjer. Er zijn wat eettentjes, café's, een supermarkt en een stuk of 6 bedrijven waar je vliegtochten naar de gletsjer kunt boeken in allerlei varianten: met helicopter, met vliegtuigje, over alleen de Franz Josef of ook over de Fox Glacier, wel of niet uitstappen op de gletsjer… noem maar op! Instaptarief is 99 dollar per persoon, en daarmee krijg je dan een helikoptervlucht van 10 minuten…

Wij hebben bedacht om in elk geval een wandeling naar de gletsjer te gaan maken, zo'n vlucht, daar moeten we nog even over denken..

Eerst maar eens lekker lunchen, we strijken neer op het terras van een restaurant, en zijn opeens weer blij dat we onder een parasol zitten. De zon is doorgebroken en het is meteen weer heel warm. Ik neem maar weer eens een fish and chips (greasies) en Myra kan dan eindelijk eens die beroemde Green Lipped Mussels bestellen! Die blijken inderdaad een groen randje aan de schelp te hebben, en Myra vindt ze lekker (ze zijn veel groter dan onze mosselen, wat taaier en hebben meer smaak).

Dan toch maar eens naar de campsite! We checken in, en het plekje dat we hebben uitgezocht is nog vrij. Mooi aan het einde van het terrein met mooi uitzicht! Myra heeft lekker gegeten én een mooi plekje, helemaal blij! De rest van de dag vullen we met gekeutel (en smeren van anti-jeukspul dat we gekocht hebben), en realiseren ons nog eens dat thuis iedereen inmiddels weer gewoon aan het werk is gegaan na de feestdagen… wat een bofkonten zijn we toch!

Na een eenvoudig maaltje van Cup-a-soup en spek met eieren is het alweer tijd om verslag te doen… et voila!