Dag 15 - Abel Tasman Coastal Track
Door: Dick
Blijf op de hoogte en volg Dick
03 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Pohara
Vandaag weer een dagje actief bezig zijn. We vertrekken weer lekker op tijd richting de start van de Abel Tasman Coastal Track. Dit is een wandeling van 52 km door het Abel Tasman National Park. Deze wandeling kun je in meerdere dagen afleggen waarbij je dan kunt overnachten in één van de hutten op op een campsite langs de route. Wij zijn hier maar even, dus we doen een klein stukje van de route.
Het is ongeveer een half uur rijden naar de parkeerplaats, de laatste paar kilometer over een gravelweggetje dat niet al te breed is. Gelukkig zijn we vroeg op pad en komen we op dat deel geen tegenliggers tegen, en is er ook nog een parkeerplaatsje voor ons enorme vehikel, de parking staat toch al behoorlijk vol…
We kiezen ervoor eerst via Whariwharangi (daar is een hut) naar Separation Point te lopen. Dat is een vuurtoren op de punt van de landtong waar we op lopen. Vanaf het begin af aan gaat de route gestaag omhoog, maar aardig geleidelijk, dus het kost niet al teveel moeite. Onderweg worden we weer getrakteerd op fantastische uitzichten over de baai en het landschap. We zijn inmiddels wat blasé geworden… alwéér een mooi uitzicht… maar we genieten volop. Van bovenop naar de (belachelijk blauwe) zee kijkend zien we beneden weer een paar stingrays zwemmen! Het barst hier blijkbaar van die beesten…
Na een tijdje dalen we af door een soort van jungle en komen we bij de hut aan. Myra moet even plassen, dus ik maak een praatje met een meisje dat zich net gereed zit te maken om verder te trekken. Ze heeft in die hut de nacht doorgebracht, en loopt de hele route. Ze vertelt dat je de overnachtingen in die hutten op zijn vroegst een half jaar van tevoren kunt boeken, en dat ze dan ook binnen 2 dagen zijn volgeboekt. Niet iets wat je als nietsvermoedende toerist dus even spontaan kunt gaan doen…
Net voorbij de hut loopt de route langs een prachtig baaitje met strand. Er zijn welgeteld 3 mensen, waarschijnlijk ook mensen die in de hut of op de ernaast gelegen campsite hebben overnacht. We besluiten eerst nog wat door te lopen voor we gaan uitpuffen op het strand. We komen aan bij Seperation Point, en er staat een bord dat aangeeft dat hier zeeleeuwen en een kolonie van een zeevogel waarvan ik de naam vergeten ben gezien kunnen worden. We kijken dan ook eens goed naar beneden, en zien inderdaad een paar zeeleeuwen zwemmen en op de rotsen zitten!!
We lopen de route verder richting Mutton Cove, dat is weer een ander baaitje met een campsite. Als we daar het strand oplopen ligt er een enorme zeeleeuw vlak voor ons! We lopen er langs, maar hij reageert nauwelijks, hij lijkt gewond of ziek. Toch indrukwekkend zo'n dier van zo dichtbij te zien…
Omdat we inmiddels al flink wat kilometers in de benen hebben besluiten we om de korte route terug naar Whariwharangi te nemen. Daar nemen we op het strand een wat langere pauze en nemen even een duik in de zee. Alleen heel in de verte zien we nog wat mensen die met een boot naar dit strand zijn gekomen, verder is dit paradijsje helemaal voor ons! Echt genieten!!
Met frisse tegenzin trekken we toch maar weer de schoenen aan, we moeten nog een stuk… Op de terugweg ziet de baai er weer heel anders uit, het is nu eb. Ook mooi! Tevreden keren we terug bij de camper, en terug op de camping zakken we lekker onderuit met een drankje, ijsje en boek. Het was weer een prachtige dag…
Morgen weer reisdag, het plan is om richting de westkust te gaan, maar daarvoor zullen we eerst een stukje terug moeten over de route die we hierheen hebben genomen. Vanaf nu hebben we geen reserveringen meer, dus waar we terecht gaan komen is ook voor ons een verrassing…
Wordt vervolgd!
Het is ongeveer een half uur rijden naar de parkeerplaats, de laatste paar kilometer over een gravelweggetje dat niet al te breed is. Gelukkig zijn we vroeg op pad en komen we op dat deel geen tegenliggers tegen, en is er ook nog een parkeerplaatsje voor ons enorme vehikel, de parking staat toch al behoorlijk vol…
We kiezen ervoor eerst via Whariwharangi (daar is een hut) naar Separation Point te lopen. Dat is een vuurtoren op de punt van de landtong waar we op lopen. Vanaf het begin af aan gaat de route gestaag omhoog, maar aardig geleidelijk, dus het kost niet al teveel moeite. Onderweg worden we weer getrakteerd op fantastische uitzichten over de baai en het landschap. We zijn inmiddels wat blasé geworden… alwéér een mooi uitzicht… maar we genieten volop. Van bovenop naar de (belachelijk blauwe) zee kijkend zien we beneden weer een paar stingrays zwemmen! Het barst hier blijkbaar van die beesten…
Na een tijdje dalen we af door een soort van jungle en komen we bij de hut aan. Myra moet even plassen, dus ik maak een praatje met een meisje dat zich net gereed zit te maken om verder te trekken. Ze heeft in die hut de nacht doorgebracht, en loopt de hele route. Ze vertelt dat je de overnachtingen in die hutten op zijn vroegst een half jaar van tevoren kunt boeken, en dat ze dan ook binnen 2 dagen zijn volgeboekt. Niet iets wat je als nietsvermoedende toerist dus even spontaan kunt gaan doen…
Net voorbij de hut loopt de route langs een prachtig baaitje met strand. Er zijn welgeteld 3 mensen, waarschijnlijk ook mensen die in de hut of op de ernaast gelegen campsite hebben overnacht. We besluiten eerst nog wat door te lopen voor we gaan uitpuffen op het strand. We komen aan bij Seperation Point, en er staat een bord dat aangeeft dat hier zeeleeuwen en een kolonie van een zeevogel waarvan ik de naam vergeten ben gezien kunnen worden. We kijken dan ook eens goed naar beneden, en zien inderdaad een paar zeeleeuwen zwemmen en op de rotsen zitten!!
We lopen de route verder richting Mutton Cove, dat is weer een ander baaitje met een campsite. Als we daar het strand oplopen ligt er een enorme zeeleeuw vlak voor ons! We lopen er langs, maar hij reageert nauwelijks, hij lijkt gewond of ziek. Toch indrukwekkend zo'n dier van zo dichtbij te zien…
Omdat we inmiddels al flink wat kilometers in de benen hebben besluiten we om de korte route terug naar Whariwharangi te nemen. Daar nemen we op het strand een wat langere pauze en nemen even een duik in de zee. Alleen heel in de verte zien we nog wat mensen die met een boot naar dit strand zijn gekomen, verder is dit paradijsje helemaal voor ons! Echt genieten!!
Met frisse tegenzin trekken we toch maar weer de schoenen aan, we moeten nog een stuk… Op de terugweg ziet de baai er weer heel anders uit, het is nu eb. Ook mooi! Tevreden keren we terug bij de camper, en terug op de camping zakken we lekker onderuit met een drankje, ijsje en boek. Het was weer een prachtige dag…
Morgen weer reisdag, het plan is om richting de westkust te gaan, maar daarvoor zullen we eerst een stukje terug moeten over de route die we hierheen hebben genomen. Vanaf nu hebben we geen reserveringen meer, dus waar we terecht gaan komen is ook voor ons een verrassing…
Wordt vervolgd!
-
03 Januari 2015 - 12:18
Jolande Adema:
Wat ontzettend leuk om jullie zo te blijven volgen. Wat een geweldige reis! en mooie foto's maar wat zijn stingrays?????? -
06 Januari 2015 - 07:18
Stingray:
Een stingray is een Maori met de naam Ray en een stekeltjeskapsel. -
06 Januari 2015 - 12:29
Cees:
Lieve Myra en Dick,
Vanochtend (6 januari 2015) met Natasja en Pauline (een vriendin van haar) naar het graf van Els geweest. Stil gestaan bij het moment van overlijden...nu al weer 6 jaar geleden. Wat gaat de tijd toch snel voorbij...maar vergeten doen wij niet!
Vanavond de eerste repetitie van "The armed man" van Carl Jenkins.
Daarna naar Jeannette Ossenkoppele, want zij wordt vandaag 50 jaar... Er is voor haar een surpriseparty georganiseerd door de dames van ons koor. Ook ik ga er naar toe.
Van Arno bericht ontvangen over donderdag aanstaande, wanneer de koorrepetities weer beginnen.
Gaat het met jullie nog steeds naar wens?
Ik lees de reisverslagen en bekijk de foto's met veel belangstelling. Voor jullie een ervaring om nooit te vergeten.
Tot horens maar weer.
-
07 Januari 2015 - 10:07
Cees:
Lieve Myra en Dick,
Een paar dagen niets meer van jullie gehoord. Iets om ons ongerust over te maken (je hoort soms zulke rare dingen...) of is het er gewoon niet van gekomen om een reisverslag te maken? Bij leven en welzijn hoor ik wel hoe het verder met jullie is gegaan.
Met lieve groet van Cees en Marga. -
08 Januari 2015 - 08:50
Dick Bernhard:
Stingray is een pijlstaartrog Jolande :-)
-
08 Januari 2015 - 08:55
Dick Bernhard:
Cees, alles gaat goed hoor, zijn alleen af en toe op plekken waar geen mobiel internet is, sterker nog, zelfs geen mobiele telefoon... helemaal van de buitenwereld afgesloten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
